«Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ, σε σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου, από την ομάδα The Young Quill, στο Θέατρο Μπέλλος

- Ιουλίου 31, 2023

Ολοκληρώνοντας την πρώτη χρονιά επαναλειτουργίας του (2022-2023), το Θέατρο Μπέλλος συνεχίζει με τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό της νέας σεζόν 2023-2024. Η πρώτη χρονιά ήταν αφιερωμένη στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία εστιάζοντας στην υποστήριξη των θεατρικών ομάδων. Φέτος, το θέατρο προγραμματίζει έργα που έχουν γραφτεί τον 21ο αιώνα, ελληνικά και μη, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σε θεματικές που αφορούν τη σύγχρονη επικαιρότητα. Η κλιματική αλλαγή, ο πόλεμος, η εξέλιξη του φεμινισμού είναι κάποιοι από τους θεματικούς άξονες που θα δούμε φέτος στις παραστάσεις του Θεάτρου Μπέλλος.

Η ομάδα The Young Quill, η οποία έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου, θα ανεβάσει το έργο «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους Αλέξανδρο Βάρθη, Τάσο Λέκκα, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρη Πετρόπουλο και Ελίζα Σκολίδη.

Το έργο, με αφετηρία τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αφηγείται μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει διαδραματιστεί μετά από έναν οποιονδήποτε πόλεμο του τότε, του τώρα ή του μετά. Ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιου που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τούς αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ενεπλάκη σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ξεχασμένοι από όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- και μη έχοντας δικαίωμα διεκδικήσεων καθώς στερούνται οικονομικών πόρων, το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή προκύπτει η ιστορία μιας πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ού αιώνα.

Ο συγγραφέας, συνθέτοντας το κείμενό του στις αρχές του 2000, διερωτάται με σαφήνεια, τι θεωρούμε «πρόοδο» τον 21ο αιώνα, ερχόμενοι από όλους τους πολέμους, τις βιαιοπραγίες και τους ξεριζωμούς που στιγμάτισαν τον 20ό και διαδραματίστηκαν στον βωμό της προόδου και του κέρδους. Σήμερα, καθώς καταπιανόμαστε με το έργο αυτό είκοσι χρόνια αφότου γράφτηκε, επικαιροποιούμε το ερώτημα και αναρωτιόμαστε αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Τι γίνεται με την «ανθρώπινη ψυχή» όταν βάλλεται από εθνικές έριδες, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και διεθνή οικονομικά συμφέροντα; Ακροβατώντας μεταξύ ενός ρεαλιστικού και υπερρεαλιστικού πλαισίου, ο Ματέι Βίζνιεκ συνθέτει μια ιστορία που δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή για να πενθήσει την ύπαρξή της, που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν «ο δυνατός» το θελήσει.

Ταυτότητα της παράστασης:

Κείμενο: Ματέι Βίζνιεκ

Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη

Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου

Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου

Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα

Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου

Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη

Σχεδιασμός φωτισμού: Κωστής Μουσικός

Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Λεωνίδα

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Γραφιστική επεξεργασία: Indigo Creative